Samen boodschappen doen

Ik luister en kijk altijd met een licht leedvermaak naar oudere echtparen in de supermarkt.
Je kent ze vast wel. De vrouw wil gewoon even boodschappen doen, maar manlief is gepensioneerd en wil 'gezellig' mee.
Het begint vaak al met gekibbel over de route door de winkel. Want de meeste ervaren huisvrouwen lopen een vast rondje om hun vaste producten blindelings te kunnen vinden, terwijl de man rondkijkt en reageert op wat hij ziet. Ik denk dat je dat terug zou kunnen voeren op de oertijd, waarin de mannen jaagden en de vrouwen verzamelden. (Of mag je dat soort dingen tegenwoordig ook al niet meer zeggen?)
Daarna volgen discussies over de producten die manlief in het karretje legt, terwijl die niet op haar lijstje staan. Of die ze nooit koopt omdat híj ze nooit kan of wil eten.
En het eindigt meestal met de man die verheugd uitroept: 'O leuk, ze hebben ook gereedschap in de aanbieding.' Om vervolgens met veel enthousiasme in de bakken te duiken. Waarop de vrouw een diepe zucht slaakt, maar – als ze verstandig is – zwijgt.

Wij zijn niet oud en gepensioneerd. Maar ook niet echt jong meer en wij zijn op meerdere gebieden best ouderwets. Boodschappen doen is dus mijn taak. En dat doe ik bijna altijd alleen.
Maar aangezien echtgenoot nog herstellend is en maar op halve kracht werkt, zei hij vorige week ineens: 'Ik ga gezellig mee.'
Tja. Geen probleem. Leuk juist. Net als wanneer we op vakantie zijn.
Het eerste gangpad ging goed. Min of meer. Ik vroeg of hij de pure chocolade die we nog hadden lekker vond. Ja, die was goed, zei hij. En legde vervolgens een doos zeebanket in het karretje. Want dat vindt hij nog lekkerder. Nou ja. Vooruit dan maar.
Toen wilde ik een bocht maken om het volgende gangpad te nemen. Maar hij zag verderop iets boeiends. Dus hoorde ik mezelf vrij kattig zeggen: 'Ik ga deze kant uit, want anders raak ik in de war.'
Hij knikte afwezig en liep vervolgens toch naar het andere boeiende. Toen ik hem ingehaald had, legde hij een doos Turkse pizza's in het karretje.
'Waarom koop je die nooit?'
'Omdat jij niet goed tegen gluten kan.'
Nu ben ik dol op Turkse pizza's, dus als hij het risico op buikpijn wilde nemen, vond ik het best.
Wel begon ik langzaam de overeenkomst tussen ons en de oudere echtparen die ik zo graag afluister te zien. Maar ach, het zou allemaal wel loslopen.
En toen viel zijn blik op de bakken in het midden van dat pad.
'Leuk, ze hebben gereedschap in de aanbieding!' Enthousiast dook hij in de bakken.
Ik slaakte een diepe zucht. Maar ik was verstandig, dus ik zweeg.

(foto van Pexels.com)