Ik was als kind dol op zwemmen en ik ben het nog steeds. Nu zwem ik het liefst op Curaçao in de zee, maar vroeger kon je me 's zomers en 's winters in het zwembad vinden. 's Zomers vond ik het fijnst, want dan konden we naar het buitenbad, waar ik veel minder last had van het chloor. We kregen elk jaar een zomerabonnement en brachten er dan ook iedere zomer heel wat uren door. Echtgenoot heeft net zulke dierbare herinneringen aan het buitenbad in zijn omgeving en ik weet dat veel van onze leeftijdsgenoten dat hebben. Helaas zijn veel van die fijne buitenbaden verdwenen of vervangen door overdekte, veel kleinere zwembaden waar je de hoofdprijs voor betaald. Zo jammer.
Ik denk dat het deze herinneringen waren die ervoor zorgden dat ik 'Het Zwembad' van Libby Page ging lezen.
En daar ben ik blij om. Want het was een fijn boek. Het was gewoon een heel lief boek. Mag dat nog? Want dit is er één.
'Het zwembad' draait om... ja, een zwembad, inderdaad. Om precies te zijn een oud openluchtzwembad dat al sinds 1937 het middelpunt van de buurt Brixton in Londen is. Helaas zijn de tijden aan het veranderen. De gemeente wil het verliesgevende bad verkopen aan een projectontwikkelaar die er een privé sportschool en tennisbaan van wil maken.
Rosemary woont haar hele leven al in de buurt van het zwembad. Sterker nog, haar hele leven draait om het zwembad. Ze zwom er als kind, ze zwom er met haar man en ze zwemt er nu, als zeventachtig jarige weduwe, nog steeds.
Kate woont nog maar een jaar in Brixton. Ze is is extreem eenzaam en heeft paniekaanvallen. Kate werkt bij de wijkkrant en moet voor een artikel Rosemary interviewen over de sluiting van het zwembad. Dat is voor haar het begin van een heel ander leven.
Rosemary en Kate trekken samen ten strijde om het zwembad te redden en krijgen gaandeweg steeds meer hulp uit de buurt. Dat is het basisplot. Vrij eenvoudig, zou je zeggen, maar boeiend genoeg om door te lezen. En daarnaast leef je mee met Kates moeilijkheden en de manier waarop ze zich ontwikketd van een bang muisje tot een zelfverzekerde jonge vrouw.
Via flashbacks krijgen we ook een kijkje in de liefdesgeschiedenis van Rosemary en George. Die is ook al niet heel heftig of moeilijk, maar vooral, ik zei het al, lief. Gewoon een goed en gelukkig huwelijk tussen twee mensen die elkaar al heel jong vonden en die samen oud geworden zijn, met dat zwembad als rode draad in Rosemary's herinneringen.
Is het einde voorspelbaar? Vast wel. Maar dat geeft niet. Dit is zo'n boek dat een warme deken is, die je over je heen trekt om je even af te sluiten van alle narigheid, spanningen en ellende. Met recht een feelgood boek dus en wat mij betreft een echte aanrader.
(dit artikel bevat affiliatelinks - klik hier voor meer informatie daarover)
bovenste foto van Pexels.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je wilt reageren!
Ik lees alle reacties en meestal antwoord ik ook, al kan dat soms een paar dagen duren.