15 januari 2019

Thuiskomen



We stapten uit de auto en ik hoorde een raar geluid. Ik dacht eerst aan de baby van de bovenburen, maar toen ik richting de deur van ons appartement liep, struikelde ik bijna over een enthousiast miauwend katertje. Die was ons nog niet vergeten en heel erg blij dat we er weer waren.

Zeven weken waren we in Nederland. En het waren zeven nogal enerverende weken. De feest- en verjaardagen waren gezellig, maar we hadden het druk met van alles en er liep nogal wat mis. En bovendien was mijn humeur sowieso al niet echt stralend.

Het begon al toen we in november thuiskwamen. Toen we in ons Nederlandse huis aankwamen, moet ik eigenlijk zeggen. Want ik had voor ons vertrek gezorgd dat het huis klaar was voor eventuele bezichtigingen (dus heel onpersoonlijk) en eigenlijk was het zo goed als verkocht. En daardoor voelde zo weinig als thuiskomen, dat ik spontaan in tranen uitbarstte. Ik had op Curaçao last van heimwee gehad, maar besefte ineens dat er eigenlijk geen thuis meer was om naar te verlangen.

We vierden Sinterklaas en dat was zoals altijd intens gezellig en heerlijk rommelig. Ik zette al op 7 december de kerstboom neer, haalde mijn breimand uit de kast en liet overal boeken slingeren. Van mijn moeder kreeg ik een logeerplant om de lege vensterbank wat op te vullen. Het werkte. Iets te goed zelfs, want toen het er vlak voor ons vertrek even op leek dat ons huis toch niet verkocht zou worden, vond ik dat helemaal niet zo'n groot probleem.

Eenmaal terug op Curaçao besloot ik de heimwee deze keer geen kans te geven. Het feit dat die kat zo blij was dat wij er weer waren, hielp al een beetje. En verder verspreidde ik stapeltjes meegebrachte boeken door ons piepkleine appartementje, legde onze eigen witte sprei over het bed en kocht de eerste de beste dag meteen een plant die ik direct in een grotere pot zette zodat hij fijn kan groeien. Ik zette onze trouwfoto en een foto van de dochters neer. Mijn agenda ligt open op de bar en mijn breiwerk en e-reader slingeren ergens op de porch in de buurt van mijn stoel.

Echt nuttig is het allemaal niet en eigenlijk is het gewoon rommelig. Maar blijkbaar heb ik dat nodig, want het werkt wel. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik thuiskom.

foto van Pexels.com

2 opmerkingen:

  1. Thuiskomen is heerlijk, en het gevoel van thuiskomen is volgens mij heel belangrijk. Fijn dat je dat gevoel in Curacao nu toch wel kreeg.

    nicole@huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Thuis is geen plaats maar een gevoel. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je wilt reageren!
Ik lees alle reacties en meestal antwoord ik ook, al kan dat soms een paar dagen duren.