Huizenjacht

 

Eerder verschenen op Franska.nl 

Dát is het probleem!’ knikte echtgenoot instemmend, toen ik aarzelend onder woorden bracht wat me dwars zat over een huis dat ons werd aangeboden.   
We twijfelden allebei. De prijs was goed, de maat was goed en hoewel een twee-onder-een-kapwoning niet helemaal standaard is op Curaçao, waren we bereid dat te accepteren omdat het vrij dicht bij het centrum lag. En toch voelde het niet goed.
We zouden er eigenlijk langsrijden om het alvast vanaf de buitenkant te bekijken, maar ik besloot eens modern en digitaal te doen. Ik zette dat poppetje van Google Maps op de straat en ging virtueel een stukje door die straat lopen.
En toen zag ik het. Achter het huis was amper anderhalve meter ruimte. Naast het huis was een parkeerplaats en die was nodig ook, want op de smalle straat parkeren was geen optie. En de rest van de onbebouwde grond lag aan de voorkant van het huis. Een ‘netjes aangelegde tropische tuin met volwassen bomen’ volgens het taxatierapport, maar eigenlijk was het niet meer dan een strookje voortuin.
Ik zuchtte teleurgesteld. Geen ruimte om buiten te werken, want met laptops wil je niet aan de straatkant zitten. Geen ruimte om buiten te koken, geen ruimte om wat dan ook buiten te doen.
‘Dit is een binnen-leef-huis. Wij zoeken een buiten-leef-huis’, zei ik bedachtzaam. En dat bracht echtgenoot letterlijk zo over aan de makelaar. Die dat vast een lastig uitgangspunt vindt, want de meeste Curaçaoënaars leven graag binnen en bouwen hun kavels zo vol mogelijk.
We zoeken al jaren naar een huis op het eiland. Eerst als tweede huis, nu als hoofdwoning. Maar erg veel geluk hebben we niet. Steeds als we het juiste huis vinden, gaat er iets anders mis.
Bij één huis hadden we het koopcontract al getekend toen de verkoper toch nog afhaakte en het huis aan een familielid verkocht. En vorige week brachten we een openingsbod uit op ons droomhuis, waarop de verkoper reageerde met het uit de verkoop nemen van het pand.
Dat stak. We waren echt verliefd op dat huis. We zaaiden drie kokospalmen die in een pot bij ons huurappartementje staan en zagen ze al in de grote, nu nog kale tuin staan. Maar helaas.
Verder zoeken maar weer. Geduld hebben. Het ideale huis staat ergens op het eiland op ons te wachten.
Gelukkig ontkiemen en groeien kokospalmen héél langzaam.