In de put

De afgelopen weken waren we druk met de bouw van één van de belangrijkste ruimtes van het huis, al zie je daar straks niets meer van. De beerput.
Een groot deel van Curaçao is niet aangesloten op een rioleringssysteem en het normale alternatief is een beerput. Dat wisten we van te voren en daar schrokken we dan ook niet van.


De beerput die bij ons huis lag, was ingestort en dus haalden we er iemand bij om hem te repareren. Dachten we toen nog. Maar het bleek dat deze beerput niet meer dan een kuil met een deksel was, geen beerput, maar een zinkput. Aangezien de grond wel rotsachtig, maar ook vrij poreus is, is dat geen oplossing die heel lang standhoudt. De beste oplossing was om de kuil verder uit te graven en een degelijke put te bouwen. De man die het voor ons doet, zegt dat de put bij zijn ouderlijk huis al meer dan vijftig jaar zonder problemen functioneert. Dat klinkt goed, want je wilt dit soort bouwacties niet elke paar jaar ondernemen.
In de loop van de laatste paar weken is er gegraven, beton gestort en gebouwd. We zijn nu op het punt dat de put bruikbaar is (wat inhoudt dat we binnen naar de wc kunnen - al hebben we helaas nog geen stromend water, dus spoelen moet nog met een emmertje), er zit een deksel op en hij is volledig afgewerkt. Donderdag komen ze betonstorten om het deksel af te werken en volgende week komt er een shovel om de geul eromheen weer dicht te storten.
Het duurt even en het kost ook wel wat, maar dan hoeven we er de rest van ons leven niet meer over na te denken. Zo'n put (hij is ruim 12 kuub groot, 2x3x2 meter) raakt namelijk niet vol: het vocht loopt er via de bodem en de gaten aan de zijkant langzaam uit en beestjes eten de rest op. Overigens wordt hij ook alleen maar voor het toilet gebruikt. Water is hier zo duur dat de rest van het afvalwater hergebruikt wordt voor de tuin of om het toilet door te spoelen.
Eigenlijk vind ik het wel fijn dat dit nodig was, niet alleen omdat we nu zeker weten dat de put goed is, maar ook omdat we nu hebben gezien hoe zo'n ding eruit ziet en hoe het werkt. Bovendien konden we de technieken van het betonstorten en het bouwen met betonblokken afkijken. Op deze manier bouwen ze hier alles, ook huizen en apartementen. Zo leer je nog eens iets.

 

Hiermee is een heel belangrijk punt van onze 'moet-echt-eerst-gebeuren'-lijst geschrapt. Nu is het wachten tot Aqualectra ons aansluit op energie en water en dan kunnen we verhuizen...

p.s. er is vorige week donderdag geen column bij Franska verschenen, het waarom van de veranderde planning is mij ook niet helemaal duidelijk. Ik plaats de link zodra er weer één online staat.