Pas nu ik probeer wat vaker te vertellen wat ik hier meemaak, merk ik dat ik eigenlijk vrij weinig meemaak. Zeker nu, natuurlijk, omdat we zoveel mogelijk thuisblijven. Maar zo heel anders dan normaal is dat dus ook niet.Gisteren en eergisteren heb ik me op de belastingaangiftes en de boekhouding gestort. Dat is altijd een hoop werk in deze tijd van het jaar, maar gelukkig begint er licht aan het eind van de tunnel te komen. Het is alleen jammer dat Nederland wil dat we onze inkomstenbelasting op een papieren formulier aangeven. Dat formulier ligt op ons postadres in Nederland (aka bij een van de dochters). Dat was geen probleem, want we zouden begin mei naar Nederland gaan. Maar ja, dat gaat zeer waarschijnlijk niet door. Ik ga binnenkort maar eens met de belastingdienst bellen hoe we dat gaan oplossen. De post hier is ook niet echt betrouwbaar namelijk.
Vandaag ben ik maar weer eens boodschappen gaan doen. Zonder boodschappenlijstje, want het lukte me niet om logisch uit te werken wat ik moest kopen. Het is hier toch altijd al tamelijk avontuurlijk boodschappen doen. De bevoorrading is niet heel regelmatig en totaal onvoorspelbaar. Je kunt onmogelijk van te voren vastleggen wat je precies gaat kopen.
Verder dan kreten als "wat verse groente", "blikjes erwten en bonen" en "vlees voor een week" kom ik niet echt. En dat weet ik wel uit mijn hoofd.
Ik hoop dus maar dat ik niets vergeten ben (tomaten en koffiefilters had ik vorige week niet, maar nu wel).We hebben ook besloten dat het handiger is als ik gewoon elke week ga en niet pas als alles op is. Stel dat we allebei ziek worden. We hebben hier geen bezorgdiensten, onze vrienden en kennissen wonen ver weg en buren hebben we ook niet echt. Hamsteren doe ik niet, maar de voorraad op peil houden (en oké, iets vergroten) dus wel. Maar hier hebben we dan ook geen lege schappen. Alles ziet er normaal uit.
Ik moest ook nog even naar het postkantoor. We hebben sindskort een postbus (in de hoop dat onze post dan wel aankomt) en ik moest dus even kijken of daar iets in zat. Wat een trieste bedoening in de stad! De ronde markt was dicht (want die draait grotendeels op souvenirverkoop) en de meeste winkels ook. Ik kon gewoon recht tegenover het postkantoor parkeren, dat was dan weer wel een voordeel.
Het viel me wel op dat de vaste bankjeszitters niet aan "social distancing" deden. Die kijken vast niet naar de dagelijkse persconferenties, waarin steeds weer uitgelegd wordt hoe belangrijk afstand houden is... We hebben nu zes ziektegevallen. Vier touristen, twee mensen die hier wonen, maar die resp. uit Miami en Oostenrijk (via A'dam) kwamen. Men test alleen maar als mensen uit het buitenland komen, dus ik weet niet hoe betrouwbaar die cijfers zijn. Er wordt heel wat gehoest en geproest, maar dat wordt als een gewone griep gezien.
Overigens valt het me op dat de afstand die je moet houden ook niet echt vast ligt. In Amerika is het 6 feet, dus 1 meter 80, in Nederland anderhalve meter en hier op Curaçao twee meter. Blijkbaar niezen en hoesten jullie in Nederland minder krachtig dan de rest van de wereld...
De post in Nederland is ook steeds onbetrouwbaarder. Er was een aangetekende brief voor partner waar we geen bericht over hadden gekregen. Dankzij een medewerkster bij het postagentschap die een vriendin van onze buurvrouw is kwam het bericht bij ons. Dat heb je in een klein dorp
BeantwoordenVerwijderenOef, dat is ook niet erg netjes. Gelukkig werkt zo'n klein dorp dan in je voordeel.
Verwijderen