Avontuur

 

Ik was halverwege mijn boodschappenrondje en was op de terugweg van Zeelandia naar de westkant van het eiland. Terwijl ik de Julianabrug opreed, vertelde ik mezelf dat er geen enkele reden was om naar de kringloop te gaan. Ik had de week ervoor nog 18 boeken gekocht bij de Boekenbank (als je wil weten welke: een stukje daarover komt vrijdag online op mijn leesblog). En de paar kleine dingen van mijn vader die ik had meegenomen uit Nederland had ik nog niet eens een echte plek in mijn huis gegeven. Geen enkele reden om boeken of dingen te kopen dus. Genoeg is genoeg. Heel verstandig geredeneerd. 

Maar toen realiseerde ik me ineens dat ik ook niet naar een kringloop ga om dingen te kopen. Ik ga erheen omdat het een avontuur is. Je weet nooit wat je vindt en dat maakt het zo leuk. En avontuur kan ik altijd wel gebruiken. Het mag dan heel avontuurlijk lijken om op Curaçao te wonen, maar na ruim vijf jaar is dat voor mij heel gewoon. En verder maak ik ook niet echt veel mee.

Dus nam ik toch de afslag. 

Ik parkeerde op parkeerplaats naast het politiebureau en wandelde door de smalle steeg naar de kringloopwinkel, me ondertussen afvragend of ze wel open waren.Gelukkig zag ik al snel de deuren uitnodigend open staan. Zoals gewoonlijk liep ik eerst naar boven. 

Deze kringloop is gevestigd in een oud pand met twee verdiepingen en zonder airco. Ik begin dus op de warmste plek en ga dan naar beneden. Andersom heb ik vaak geen puf meer om de laatste trap naar de bovenste verdieping te nemen. En daar liggen zowel de boeken als het glaswerk, dus daar moet ik juist heen.

Het glaswerk viel tegen deze keer. Geeft niet, ik heb eigenlijk al te veel flesjes en schaaltjes die ik mooi vind, maar niet gebruik. Bij de boeken zocht ik deze keer niet naar "iets te lezen" (want ik had die 18 boeken nog), maar naar "die kan ik echt niet laten liggen". Dat was er niet echt, maar blijkbaar voelde het toch niet goed om niets mee te nemen, want ik pakte Magnus van Arjen Lubach uit de stapel Lijsters. Ik heb me altijd afgevraagd of hij ook grappig schrijft of dat hij dan toch vervalt in literaire narigheid. We gaan het zien.

Daarna daalde ik de eerste trap af. Blijkbaar is er een barrière doorbroken als ik eenmaal een boek in mijn handen heb, want ineens had ik er drie. Maar ik keek nog eens kritisch en legde de twee verstekelingen toch weer terug. 

Beneden snuffelde ik nog even rond. Het ging goed. Eén boek, geen glaswerk. Maar toen.

Platte manden. Een paar maanden geleden was ik daar naar op zoek geweest. Iemand op het internet gebruikt ze om kruiden op te drogen en dat wilde ik ook proberen. Of het handig is, weet ik niet, maar het staat wel heel mooi. Destijds kon ik ze nergens vinden, dus kocht ik goedkope mandjes bij HomePlus (soort Action hier op het eiland, met vooral Chinese rommel). Die werkten ook, maar deze zijn mooier. En ach, mandjes heb je nooit te veel, toch? (retorische vraag - geen antwoord geven a.u.b)

Aardewerken maatbekers. 1 cup, 3/4 cup en 1/2 cup. Ik denk dat 1/4 cup er ook zou moeten zijn, maar die was er dus niet. Dat maakt niet uit, ik heb nog veel meer maatbekers. O... Nou ja, maar deze zijn wel heel erg leuk.

Een houten doosje met een deksel dat in twee delen wegdraait. Geen idee waar het voor bedoeld is, maar ik vind vast wel iets om erin te doen. 

Een gietijzeren (denk ik) kookpan. Eerst maar eens goed schoonmaken. Geen idee of ik hem ga gebruiken, maar anders mag hij voor de sier aan de muur.

Een prachtige snijplank. Tenminste, de dame achter de toonbank vond het een snijplank. Ik had juist bedacht dat het zonde was dat iemand zijn mes had gebruikt om dit houten bord, maar dat ik de krassen er vast wel redelijk uit kon krijgen. Maar goed, we waren het erover eens dat het een mooi ding was, dat wel.

Toen ben ik maar gestopt met snuffelen. Het was wel genoeg geweest.

Ik mocht het allemaal meenemen voor 22 gulden, iets meer dan 11 Euro dus. Geen geld voor een halfuurtje avontuur. En ik hield er nog leuke spullen aan over ook.