Een selfiegezicht

Er zijn weinig foto's waar ik op sta, want meestal ben ik degene die de camera vasthoudt. En dat komt me eigenlijk wel goed uit, want ik ben zelden tevreden met hoe ik op een foto sta.
Een van de dochters heeft een jaar in Engeland gestudeerd en had daar een paar Chinese vriendinnetjes. Die gaan graag en dus ook veelvuldig op de foto, met iedereen waar ze mee omgaan. Dochter vond dat in eerste instantie een ramp, maar leerde van een van die dames hoe je zorgt dat je er altijd goed op staat. Uitproberen voor de spiegel tot je de juiste houding en gezichtsuitdrukking gevonden hebt en dat blijven oefenen. Sindsdien staat deze dochter altijd leuk op de foto. Wel altijd op dezelfde manier, maar dat is normaal tegenwoordig.
Ik besefte dat ineens toen ik laatst een vrouw zat te observeren. Ze zat een terrasje verderop, bij het hippe zaakje waar je heerlijke smoothies kunt krijgen. Zegt men. Wij zijn daar niet zo van.
Zij duidelijk wel. Lekker generaliserend, ja. Maar toch. Ik vond haar echt zo'n smoothietype. En die zijn meestal ook goed in selfies. Echt waar. Ze keek al geroutineerd rond voor ze ging zitten en zat toen voor de perfecte achtergrond. Want natuurlijk moest ze een foto maken.
Het was heel fascinerend om te zien hoe ze dat deed. Zodra ze met die stok en de daarop bevestigde telefoon in de weer ging, veranderde ze totaal. Ging rechterop zitten, draaide haar bovenlichaam, strekte haar nek, sperde haar ogen open en vertrok geroutineerd haar mond in een stralende lach. Best mooi eigenlijk. Maar niet zichzelf. Ze drukte af en veranderde weer in haar eigen ik. Controleerde het resultaat. Daar was iets niet helemaal goed aan, dus deed ze het hele riedeltje nog een keer. En werd toen definitief zichzelf.
Later die dag zag ik een ouder echtpaar, bezig met het maken van een spontane foto met de zonsondergang op de achtergrond. Het duurde een half uur voordat de vrouw tevreden was. Maar dat kwam vooral door hem, want zij zette gewoon haar selfiegezicht op. Hij had er geen, dus deed hij aandoenlijk zijn best te blijven lachen. En dat viel niet mee. Ik begreep hem helemaal, want zo voel ik me ook als ik op de foto ga.
Misschien moet ik toch eens voor de spiegel mijn selfiegezicht gaan oefenen?

Foto van pexels.com