{Gelezen} Taal voor de leuk van Paulien Cornelissen

Als schrijfster en redacteur vind ik taal sowieso leuk. Anders had ik een ander vak gekozen. En daarom vind ik boeken over taal dus ook leuk.
Van Paulien Cornelissen weet je inmiddels wat je kunt verwachten en ook haar nieuwste boek 'Taal voor de leuk' stelt weer niet teleur. Grappige observaties, leuke weetjes en andere taalkronkels volgen elkaar in hoog tempo op. Ik las het boek dan ook in een paar uur uit en dat was eigenlijk jammer.

Ik was het bijvoorbeeld hartgrondig eens met haar fascinatie voor het feit dat men in het zuiden van het land (dat in dit geval al begint onder Utrecht) zegt: 'Dat heb ik nog nooit op', terwijl dat voor een 'Noorderling'(in mijn geval iemand die geboren is in Het Gooi) heel verkeerd klinkt. Je zegt 'Dat heb ik nog nooit gegeten.' Het woord op gebruik je alleen als je iets daadwerkelijk op-gegeten hebt. Mijn echtgenoot (die opgegroeid is in de buurt van Rotterdam) zegt ook 'Dat heb ik nog nooit op.' En hij vond het geen onderwerp om verder over na te denken, zelfs niet toen ik het boeiende vraagstuk waarom Brabanders zeggen dat ze spullen bij hebben (bij zich zouden wij - inclusief echtgenoot - zeggen) eraan toe voegde. Heel herkenbaar wat Paulien zegt: 'Ik schrijf om uit te kunnen praten.'

Wat kan ik er verder over zeggen? Behalve flauwigheden als 'echt een boekje voor de leuk' weet ik het niet. Het voldeed in ieder geval volkomen aan mijn (doorlopende en dus lastig te stillen) honger naar boekjes met simpele columns die je af en toe in de lach laten schieten.