Katten

'Ik vind die andere leuker,' verzuchtte echtgenoot, die een eigenwijs klein katje van zijn schoot probeerde te duwen. Het katje was het daar niet mee eens, want die vond dat wij ons avondeten best konden delen. Toen echtgenoot haar op de grond zette, sprong ze met vier poten tegelijk boven op mijn biefstuk. Lekker dan.
Het begon heel onschuldig allemaal. Wij zijn nu eenmaal kattenliefhebbers en hoewel we goede redenen hadden om na de dood van ons bejaarde Beest geen nieuw huisdier meer te nemen, misten we zo'n beestje in ons leven. Dus toen er een klein katertje van een maand of drie in de tuin van het apartement verscheen, probeerden we hem te lokken. Dat hij honger had, was duidelijk (zwerfkatten zijn hier bijna net zo'n groot probleem als zwerfhonden), maar we wilden hem niet echt gaan voeren omdat we binnen een maand weer terug zouden gaan naar Nederland. Toch viel er per ongeluk wat kip op de grond en had ik ineens kattensnoepjes gekocht toen ik boodschappen deed. De huisbaas, ook een kattenliefhebber, voerde hem brokjes en zo waren de taken prima verdeeld. Wij probeerden het angstige beestje langzaam te laten wennen aan aanrakingen en dat was een leuke uitdaging.
Maar toen kwam er ineens een ander katje bij. Nog jonger, ik denk niet ouder dan een week of acht. En totaal niet bang voor mensen. Meer het type: 'Kijk eens hoe schattig ik ben!' Heel leuk, dat wel. Maar het katertje was nog steeds bang en duidelijk jaloers. Hij bleef op een afstand en keek zielig. Vonden wij. Af en toe kwam hij dichterbij en blies naar de kleine, maar hij trok zich langzaam steeds verder terug al bleef hij wel afwachten of we nog iets te eten voor hem hadden.
Ondertussen sprong dat andere beestje dus gewoon midden in mijn bord. Maar omdat ik daar niet van gediend ben en ook niet van plan ben vanwege een kat binnen te moeten eten, leegde ik mijn waterglas over haar kop. Ze schrok en was zelfs vijf minuten weg. Daarna kwam ze weer terug, maar minder veeleisend en dat was wel fijn.
Dat vond het katertje ook. Die weet nu dat hij wij niet helemaal óm zijn voor de kleine. Ik durf te zweren dat ik hem zag grijnzen toen ik met dat water gooide.