We zaten bij de ingang van het vliegtuig. Daar heb je namelijk meer beenruimte en dat is met een nachtvlucht erg fijn. KLM deed weer een poging het instappen te stroomlijnen door mensen in groepen in te delen en ondanks mijn 'straks-kunnen-we-de handbagage-niet kwijt-stress' hadden we netjes gewacht tot we naar binnen mochten. Maar om de een of andere rare reden waren wij juist bij de eerste groep en hebben we vervolgens met ingetrokken benen zitten kijken naar het instappen van alle andere passagiers. Wat best leuk was.
Zeker toen er een jonge vrouw in een wel heel opvallende outfit instapte.
Miss Universe Curaçao. Die had nog een persmomentje gehad voor ze naar Thailand vertrok voor de Miss Universeverkiezing en reisde dus bepaald niet incognito.
Meestal heb ik niets met dit soort types en ik ben ook geen fan van het fenomeen missverkiezingen, maar deze dame had iets dat me aantrok. Akisha Albert is niet alleen mooi, maar ze straalt ook iets uit. Iets bijzonders, iets positiefs. Eenmaal thuis googlede ik haar en sindsdien volg ik haar instagramaccount.
Ik ben fan. Waarom? Dat Akisha lerares wil worden, doet me weinig. Ik neem aan dat ze echt geen nee zegt tegen een carrière met wat meer glamour als die zich aandient. Dat ze een stichting heeft opgericht voor mensen met het syndroom van Down vond ik ook niet bijzonder. Iedere Miss Weetikveel beweert tenslotte dat ze de wereld wil verbeteren.
Na lang nadenken begrijp ik wat me zo in haar aantrekt. Het thema van de miss Universe verkiezing is 'Confidently beautiful', mooi en vol zelfvertrouwen, en dát straalt ze uit. Ze weet dat ze er goed uitziet (het zou hypocriet zijn om daar bescheiden over te doen), maar je kunt ook zien dat ze op een gezonde manier blij is met zichzelf en met wat ze doet met haar leven.
Dat soort zelfvertrouwen vind ik mooi en ik zie het veel te weinig. Ik kom steeds meer prachtige, talentvolle mensen tegen die in diepe depressies raken omdat ze zichzelf en wat ze bereikt hebben niet goed genoeg vinden. Daar hoor ik zelf ook bij, trouwens.
Akisha's uiterlijke schoonheid kan ik niet evenaren, maar dat zelfvertrouwen... daar moet ik toch maar eens aan gaan werken. Want als je goed met jezelf kunt opschieten, zien mensen ook eerder je innerlijke schoonheid.
En daar draait het uiteindelijk om.
(p.s. Inmiddels is de verkiezing voorbij. Akisha eindigde in de top 10 van 94 deelnemers.)
foto van Pexels.com
Mooie beschouwing, dat je het wel ziet bij anderen, maar het zelf niet onder de knie krijgt.
BeantwoordenVerwijderenIk stel me ook altijd bescheiden op en het is helaas waar, dan word je overgeslagen.
Ik kan altijd met bewondering kijken naar mensen die in alle momenten helemaal zichzelf lijken te zijn. Dat ze zich niet anders gedragen bij een dakloze dan bij een grootaandeelhouder. Of mensen die alles goed kunnen verwoorden in een gesprek, kan ik ook zoveel bewondering voor hebben.
Nooit te oud om te leren?
Tja, gedeeltelijk zal het wel in ons karakter zitten, ben ik bang. Maar het is wel goed om er bewust aan te werken, misschien helpt dat toch een beetje...
Verwijderen