Contrast

Terwijl in Nederland duizenden scholieren gingen protesteren om het klimaat te verbeteren, ging men in Curaçao op de barricades om de olieraffinaderij, die een groot deel van Willemstad van vervuilde lucht voorziet, open te houden. Niet dat ze hier nu zo dol zijn op die vervuilde lucht, maar wat heb je aan schone lucht als je je gezin niet te eten kunt geven?
Het waren sowieso onrustige weken hier. Twee weken geleden blokkeerden vuilniswagens één van de belangrijkste wegen op het eiland en veroorzaakten daarmee een verkeersopstopping waar zo'n beetje het halve eiland instond.
De gemiddelde Curaçaoenaar wordt niet snel kwaad. Dit soort acties verlopen over het algemeen gemoedelijk en de mensen die er last van hebben doen ook niet echt moeilijk. Men sluit onverstoorbaar kalm aan in de file en laat de overvolle containers gewoon aan de weg staan tot de vuilniswagens eindelijk langskomen om ze te legen.
In het onderwijs wordt ook gestaakt, al is dat sporadisch en merk je er niet veel van. Maar de onvrede over de toestand van het onderwijs loopt al sinds vorig jaar, dus ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor men de Julianabrug met schoolbanken gaat blokkeren.
In beide andere gevallen kregen de stakers hun zin. De politici blijven nu roepen dat ze nooit meer toe zullen geven bij blokkades en stakingen, want die zien de bui al hangen. In 2011 leefde een kwart van de bevolking op Curaçao onder de armoedegrens*. Met de toestroom aan vluchtelingen uit Venezuela zal dat er niet beter op geworden zijn en er is een hoop onzekerheid over de toekomst. Als dit soort acties lijken te helpen, zullen meer mensen het gaan doen.

Op twitter woedde een hevige discussie over de protesterende tieners, die na afloop bij MacDonalds gingen eten en eigenlijk hun mobieltjes en verre vakanties niet willen opgeven.
Op het strand liepen chagrijnige toeristen omdat op zondag om twaalf uur alle bedjes verhuurd en de schaduwplekken bezet waren. Bij de beachclub sjouwden twee jongemannen zuchtend met een doos bier omdat dicht bij de bar geen plek meer was. Op een terras vroeg een geïriteerde man waar de rosé bleef die hij drie minuten daarvoor besteld had en hij wenste ook zijn pizza nú, direct, geserveerd te krijgen.

Het mag. Het is tenslotte maar net wat je gewend bent.
Maar soms vind ik het contrast ineens een beetje pijnlijk...


-----------------------------------------------------------------


foto van Pexels.com

*zie dit artikel uit 2014

Wil je helpen?
Wij druppelen op de gloeiende plaat via de voedselbank van Curaçao
Er zijn hier 7000 gezinnen die in aanmerking zouden komen voor een pakket, maar op dit moment is er maar geld voor 400 pakketten per maand, die verdeeld worden over zo'n 1100 echt schrijnende gevallen