Paradijs

'Loop maar mee, dan laat ik alles zien.' De man ging ons voor en leidde ons rond door zijn tuin en langs alle bijgebouwen. Zijn vrouw lachte ons vriendelijk toe vanuit haar fantastische buitenkeuken.

We hadden een leuk en betaalbaar huis gezien op internet en reden er even langs om te kijken. Toen we bij de buren een jonge vrouw uit haar auto zagen stappen, vroegen we of zij wist of dat huis op huur-, erfpacht- of eigen grond stond. Dat moest ze aan haar vader vragen, die ons vervolgens gastvrij binnen vroeg.

Ze woonden al negenendertig jaar in dit huis en op deze grond. 'We zijn drieënzeventig,' vertrouwde hij ons toe. 'Nu zijn we gepensioneerd, maar we hebben hier in die jaren veel gedaan.'

Dat was te zien. Ze hadden letterlijk een paradijsje gecreëerd. Overal palmbomen en zacht, groen gras. In alle hoeken stonden potten met groene en bloeiende planten. Er vlogen gezellig fluitende vogeltjes en ergens hoorde ik een papagaai iets roepen. Om onze benen drentelden drie kleine, aanhankelijke hondjes.

De man had een enorme carport, waar hij een old-timer had staan om aan te sleutelen en hij liep met een hamer in zijn hand omdat hij 'lekker rustig aan het klussen was'. Ze hadden twee overdekte terrassen met schommelstoelen en een prachtig bewerkte metalen eettafelset. En dan die keuken. 'Een buitenkeuken is een must,' zei de vrouw, die met haar dochter koffie stond te zetten en ik was het volledig met haar eens. Ik zag me al koken en bakken en liters koffie en thee zetten in de buitenlucht. En echtgenoot was het met de man eens dat elke dag barbecueën geen enkel probleem is. Het echtpaar straalde toen we herhaaldelijk zeiden hoe mooi we alles vonden.

Daarna reden we naar het Kadaster om daar te vragen hoe het zat met die grond. Huurgrond. Dat is lastig, want daar kun je geen hypotheek op krijgen. En dus is het maar de vraag of we het kunnen, willen en gaan kopen.

Maar we weten nu wel weer wat we écht zoeken. De droom is weer levend. Wat zij hebben, is wat wij willen.

En dan heb ik het niet over het huis en die tuin of zelfs over die keuken. Waar we ook terecht komen, ik hoop dat wij binnenkort alle emigratiestress achter ons kunnen laten en net zo simpel, tevreden, vriendelijk en gelukkig kunnen leven als deze mensen. Want dat is waar het eigenlijk allemaal om begonnen was.