Nee, kakkerlakken wil ik niet in mijn huis

 

 Foto door Najman Husaini

Eerder verschenen op Franska.nl 

‘We kunnen nog niet naar bed,’ zuchtte ik, ‘het moet luchten. Kakkerlak.’
Echtgenoot knikte begrijpend en nam nog maar een biertje.
Toen we onze allereerste kakkerlak ontmoetten, reageerden we wel iets minder nuchter. Natuurlijk wisten we dat ze er waren, maar we hadden ze nog niet gezien. Tot ik op een middag onder de douche stond en er ineens eentje vlak bij mijn hoofd zat. Ik schrok me naar, slaakte een gil en heb me, trillend van de schrik, zo snel mogelijk afgedroogd en aangekleed. Het zijn ook niet van die kleine hier. Een centimeter of vier halen ze wel.
Die eerste kakkerlak hebben we heel milieuvriendelijk geprobeerd met een bezem naar buiten te jagen. Dat werd een epische jacht door het hele appartement, want die beesten zijn razendsnel. Bovendien laten ze zich niet zomaar verjagen. Iedere keer als we hem bijna bij de deur hadden, maakte hij een schijnbeweging en rende weer terug. Bovendien kwamen we er toen ook achter dat ze kunnen vliegen. Dat win je niet met een bezem.
Na die ervaring zijn we toch maar overgestapt op spuitbussen. Ik blijf het een naar idee vinden, maar als je raak spuit, zijn ze binnen een minuut dood. Men beweert dat kakkerlakken een nucleaire bom kunnen overleven en dat ze zelfs zonder kop nog twee weken doorwandelen, waarna ze alleen maar sterven omdat ze niet kunnen drinken, niet door de verwonding zelf. Het spul dat zo’n beest dood krijgt, wil ik niet inademen als ik slaap. Vandaar dat luchten na gebruik.
Nu zijn er vast weer mensen die zeggen ‘laat die beesten toch, die waren er eerder dan jij’.
Ja. Nee. Geen goed plan. Als je er één hebt, komen er vanzelf meer en ze brengen heel wat nare ziektes mee. Natuurlijk speelt hygiëne een grote rol, maar er vliegt er ook weleens een je schone huis binnen. Gisteravond dus weer.
Helaas spuit je zelden in één keer raak. Ik zag hem voor het eerst op de muur boven mijn fornuis. Toen ik begon te spuiten, vloog hij naar de andere muur, rende onder mijn theedoeken door en sprong vervolgens op de grond om nog meer meters te maken. Maar toen had ik hem.
Gelukkig maar. Ik mag er dan niet zo heel erg meer van schrikken, maar het slaapt toch lekkerder als je weet dat er geen kakkerlak onder je bed rondwandelt.