Nieuws

Het besluit om te emigreren heb ik echt niet genomen zonder hard na te denken. Ik heb er heel hard over nagedacht en getwijfeld zelfs. En ik heb van het begin af aan geweten dat de afstand tussen ons en de kinderen het moeilijkst zou zijn. Maar ze zijn volwassen, hebben hun eigen leven. Zou ik hen tegen houden als zij naar het buitenland wilden? Nee, natuurlijk niet! En dus was het eigenlijk net zo logisch dat wij ook onze droom volgden. We kunnen bellen en appen en we komen twee keer per jaar op bezoek. Moest lukken.

Maar ja, wie had dit kunnen voorzien? Nu zitten er achtduizend kilometers en twee dichte grenzen tussen ons. Wij mogen het eiland niet meer af en we mogen Nederland ook niet meer in.
En dan voel je die afstand toch wel extra hard, zeker nu een van de dochters griepverschijnselen heeft. Niet dat ik veel zou kunnen doen (want quarantaine), maar ik kan niet eens eten voor haar deur zetten of boodschappen halen. Gelukkig heeft ze zussen die haar helpen, maar ik voel me nogal machteloos.

Ondertussen proberen we gewoon te doen wat we altijd doen. Zoveel is er immers niet veranderd. We werken altijd al vanuit huis en zijn doordeweeks dus altijd hier. Maar toch is het anders.
Normaal laat ik telefoon en internet links liggen als ik net wakker ben en het nieuws lees ik maar af en toe. Het belangrijkste hoor ik wel van echtgenoot.
Nu pak ik direct om zes uur mijn telefoon om op het liveblog van de NOS te kijken wat er in Nederland speelt. En om half twaalf kijk ik via facebook naar de Curaçaose persconferentie om te horen of er hier nog belangrijke dingen gebeurd zijn. Ik ben trouwens erg blij met de Nederlandse journalist die de hoogtepunten in het Nederlands samenvat in de reacties, want de details volg ik nog niet zo erg. Ik ga het Papiamentu wel steeds beter verstaan, dat is dan een klein voordeel van een heleboel narigheid.

En dan blijf ik de rest van de dag eigenlijk ook nog alle nieuwssites van Curaçao en dat liveblog volgen. Soms betrap ik me er zelfs op dat ik die sites zowel op mijn telefoon als op mijn laptop open heb staan.
Ik ben heel goed op de hoogte, dat wel. Maar iedere dag is het ineens laat, ben ik erg moe, zit mijn hoofd vol met informatie en indrukken en heb ik verder lang niet zoveel nuttige dingen gedaan als ik zou willen. Toch maar eens proberen om maar een paar nieuwsmomenten per dag te nemen en het daarbij te laten, want eigenlijk los je er toch niets mee op om voortdurend bovenop de feiten te zitten. Misschien moet ik maar een voorbeeld nemen aan de kat en me wat meer ontspannen. Zelfs nu. Juist nu.