Maxima

'U lijkt op Maxima,' knikte de man op het bankje bij de Emmabrug. 'Zelfde glimlach, zelfde haar.'
Hij zat onder de overkapping waar dagelijks, maar vooral op zondag, een groep oudere mannen zit. Die vind je overal ter wereld, volgens mij, want in ons Nederlandse dorp zitten ze ook. Midden in het dorp, waar het gezellig druk is, zodat ze niet alleen met elkaar óver de langslopende mensen kunnen praten, maar ook mét mensen die daar zin in hebben. Het grote verschil is dat ze er in Nederland alleen met mooi weer en dus maar een paar maanden per jaar zitten. Op Curaçao is het altijd mooi weer en dus zitten er altijd oudere mannen op dat bankje.
Ik bedankte hem voor het compliment en hij herhaalde nog eens dat ik op haar leek. 'Ik moest echt goed kijken. Ik zag u alsmaar glimlachen en ik dacht: dat is Maxima.'
Echtgenoot vertrouwde hem toe dat de koningin en ik bijna even oud zijn. Dat klopt. Zij is één dag jonger dan ik. Maar verder lijken we absoluut niet op elkaar. Vind ik. Ik vond het vooral grappig dat iemand mij, met mijn Zeemanjurkje en mijn slordige vlecht aanziet voor iemand met een kledingbudget waar ik alleen maar van kan dromen en haar dat vast dagelijks door goede kappers bewerkt wordt. Maar toen ik er nog even over nadacht besefte ik dat het anders zat. Hij zag vooral de glimlach. En dat is mooi.
De Emmabrug ging open en de man vertelde ons dat men deze brug 'The swinging lady' noemt omdat ze wegdraait in plaats van openklapt. Dat wisten we al, maar dat gaf niet.
Er kwamen twee dames op een motorfiets langs en de andere oude man vond dat een mooi gezicht, zo'n klein vrouwtje op zo'n grote machine. Zelf had hij een Harley Davidson gereden. Maar nu niet meer, want hij was vijfentachtig. Hij had wel een prachtige oude auto, die verderop stond. De Maxima-man had ook een motor, maar die stond stil, want hij had een ongeluk gehad en zijn enkel verwoest.
Zo kabbelde het gesprek voort en echtgenoot deed gezellig mee. Die houdt daar ook wel van. Die zit waarschijnlijk over een paar jaar gezellig bij de oude mannetjes naast de Emmabrug.
En ik?
Ik luisterde en keek. En glimlachte.