Retail therapy bij de kringloopwinkel

 

Een van de dingen waar ik vrolijk van word, is winkelen bij een kringloopwinkel. Ik denk dat het de combinatie is van “retail therapy” en het gevoel dat het mág, omdat alles zo goedkoop is. Meer dan drie decennia geleden (oef, dat klinkt heel dramatisch lang geleden), vlak voor en na ons huwelijk, was het een noodzaak. Veel geld hadden we niet, dus spaarden we ons servies en onze meubels bij elkaar op rommelmarkten en in de schaarse kringloopwinkels die er destijds waren.
Later ging het me vooral om de boeken en “leuke dingen”, hoewel meubelstukken, breigaren en lappen stof ook regelmatig hun weg naar mijn huis vonden.
Hier op Curaçao is het kringloopgebeuren een stuk minder populair dan in Nederland (en de VS, als ik internet mag geloven). Dat komt, denk ik, vooral doordat veel mensen minder geld hebben en dus hun spullen gebruiken tot ze letterlijk uit elkaar vallen. Je ziet hier doorgezakte banken op de porch staan (want met een plank onder de – tot op de draad versleten – kussens is hij heus nog wel bruikbaar om buiten te zitten) en stoelen met drie poten of zonder leuning bij het hek of bij de bushalte (want daar kun je ook nog prima op zitten als je even moet wachten).
Er zijn echter wel een paar kringloopwinkels. En natuurlijk weet ik die allemaal te vinden. Nou ja, op eentje na. Die zit aan een weg die wij liever mijden. Het is daar altijd druk en er is heel veel verkeer dat erop en eraf wil bij de vele winkels en snèks. Ik weet dat die kringloopwinkel daar ergens zit, maar meestal zie ik hem gewoon niet, omdat er te veel gebeurt in het verkeer waar ik op moet letten. De andere winkels weet ik daarentegen feilloos te vinden en één daarvan ligt -min of meer, je moet dat een beetje ruim nemen- op mijn route als ik boodschappen ga doen.
Bij die kringloopwinkel wip ik dus regelmatig binnen. Het is eigenlijk grappig, want ze verkopen vooral oude rommel. Je moet echt goed zoeken om iets leuks te vinden. Maar toch ga ik er nooit met lege handen weg en een groot deel van de decoratie in ons huis komt bij die winkel vandaan (bij de emigratie hebben we maar weinig meegenomen).
De oogst deze keer: een asbak (ja, ik weet het – maar hij is wel mooi), een tegeltje met een tekst die me erg aanspreekt en me bovendien herinnert aan mijn grootouders die hetzelfde tegeltje hadden, een boek over psychologie (een van mijn interesses), een mok met het ooit zo hippe “keep calm” erop (had ik geen geld voor toen het zo’n rage was, maar nu ben ik er alsnog blij mee), een grappig schoteltje voor mijn ontbijt van twee gekookte eitjes (ja, ik gebruik hem echt, al een week), een schaaltje in de vorm van een appel (ik heb een zwak voor glas, maar ik heb verder geen idee wat ik ermee moet) en een prachtige houten doos, die er na een opknapbeurtje veel mooier uitziet dan op de foto.
Ik ben er blij mee!